Bugün canım Annemi kaybedeli tam 8 yıl oldu. Tüm yaşanmışlıklar gözümün önünden film şeridi gibi geçiyor. Özlemi ise katlanarak büyüyor büyüyor. Bize dürüstlüğü yalan söylememeyi, insan olmayı, insan satmamayı, düzgün, sevilen sayılan insan olmayı Atatürkçülüğü, Çağdaşlığı, Cumhuriyeti öğreten bize o bitimsiz sevgisini veren kocaman yüreğiyle dik durmayı öğreten eğilmemeyi, onurlu, gururlu, namuslu olmayı öğreten güzel insan ve güzel insanlar kocaman yürekli anneler… Küçükken annelerimizi nasıl üzdüğümüzü hatırlar mısınız? O’nu nasıl kızdırdığımızı… Her şartta yanınızda olan bu muhteşem kadını ne kadar zor durumlarda bıraktığımızı hatırlayın… Gençlik başımızdayken nasıl da kapıları çarpıp çıkmaz mıydık! Bir sinir, bir hışımla.
Annelerimizin bizim için döktüğü gözyaşlarına hiç aldırmadan hem de ama hepsi geride kaldı; Zaman su gibi aktı geçti. Büyüdük İnsan büyüdükçe annesini, Babasını daha iyi anlar derlerdi de inanılmaz gelirdi. . Ancak gerçekten de insanoğlu yaş almadan anlamıyor bazı şeylerin değerini…
Eğer anneniz hayatta ise ne şanslısınız… Sarılın O’na sımsıkı ve geçmişte O’na yaşattığınız her sıkıntı için tek tek özür dileyin ondan. Tutun ellerini ve hiç bırakmayın, tıpkı küçükken onun sizi yalnız bırakmadığı gibi… Şimdi sıra sizde, şartlar her ne olursa olsun siz de onun yanından bir an olsun ayrılmayın. Ama eğer anneniz yanınızda değilse, gökyüzünde bembeyaz bir melekse de onun için, daima çocuğu ile gurur duyması için elinizden gelen her şeyi yapın. Bizler göremesek te inanıyorum ki, sevdiklerimiz yaptıklarımızı yapacaklarımızı hep görüyorlar. Geçmişin aynası olurmuş gelecekte, yaşadığı bütün bir ömrün; Ben de geçmişe bir ayna tutmak arzusuyla rahmetli annemin adını yaşatmak ve onun yaptıklarını devam ettirmek, ona olan minnet borcumu ödemek için ismi hep yaşasın diye Leman Gebizli Tüm Engellilere Umutışığı Derneğinin Kurucu başkanı oldum. O’nun öğrettikleri doğruyla onun yolundan ilerlemek için bizlere ihtiyaç duyan tüm engellilere, ihtiyaç sahiplerine ve bizleri ülkemizi, geleceğimizi aydınlık yarınlara taşıyacak son derece başarılı olan üniversite öğrencilerimize hayırseverlerimizin destekleri doğrultusunda karşılıksız burs imkânı sağlamak koşuluyla onların binalarının yapı taşları olabilmek için var gücümüzle çalışıyor. Onlar başarılı ve mutlu oldukça bizlerde bütün Derneğimiz olarak mutlu oluyor gençlerimizle gurur duyuyoruz. Bir insan ölmüş olsa bile hayra vesile olur mu? Olur… Rahmetli Annemi ölümünün sene-i devriyesinde anmak üzere Dernek üyelerimizle bir araya geldik. O anma esnasında çok ilginç bir olay oldu. Bizleri hiç bilmeyen tanımayan hayırseverlerimiz konuşmalarımızdan etkilendiklerini belirterek iki çocuğumuzun bursunu karşılamak istediğini söyleyerek bizlere Umut ışığını yaktı.
Kıymetli okurlarım; Bir evladın anneye mektubu olarak yorumlarsak.! LEMAN GEBİZLİ TÜM ENGELLİLERE UMUTIŞIĞI DERNEĞİMİZİN İsim Annesi Benim Çok değerli, Saygı değer Kıymetli Annem Emine Leman Gebizli’yi Ölümünün 8. Yılında Saygı, Sevgi ve Rahmetle Anıyoruz. Hayatım Boyunca Örnek alabileceğim en güzel, en asil kişi olan; Yeri geldiğinde Anne. Yeri geldiğinde Dost, Arkadaş, Sırdaş olan Kimseler duymasın demeye gerek kalmadan gözüm kapalı anlatabildiğim en güvenilir hayat kaynağım, en büyük şansım yüce gönüllü insan senin yokluğun, gerçek manada çok zor. O güzel ellerini Öpmeyi, güzel Saçlarına dokunmayı, seninle gezip dolaşmayı, mis gibi kokunu çok özledim. Senin gibi bir annem olduğu için hep onur duydum, hep gurur duydum. Mekânın cennet olsun. Elbet bir gün yine görüşecek güzel ellerini tutup sana anne diyeceğim. Sen benim Dünya’daki cennetim. Okuduğum en güzel kitabın, en güzel cümlesi. Gülün goncası, gözümün bebeği. Can özüm. Canım anneciğim, şefkat pınarım, nurlarda uyu… Edebîyete intikal etmiş bütün, anne, baba, eş, evlat ve kardeşlerimizin ruhları şad olsun.