Yahudilerin, Ağlama Duvarında ağlama izni, Müslüman hükümetlerin bir müsamahası, bir tür dini hoşgörüsüdür. Mahkeme kararını, Uluslararası Komisyonun Kudüs'teki oturumlarını başlatmasından beş ay sonra verdi ve mahkeme Arap Müslüman ve Yahudi temsilcilerini dinledikten, iki tarafça sunulan tüm belgeleri inceledikten ve Filistin'deki tüm kutsal yerleri ziyaret ettikten sonra kararını ittifakla verdi. Komisyon son toplantısını 28 Kasım-1 Aralık 1930 tarihleri arasında Paris'te gerçekleştirdi ve kararı oybirliğiyle aldı. Bu karar, Müslümanlar olarak bizi ilgilendiren, şu paragrafla başladı: “Ağlama Duvarı'nın mülkiyeti yalnızca Müslümanlara aittir ve vakıf mülkünün bir parçası olan Mescid-i Aksa alanının ayrılmaz bir parçasını oluşturduğundan, gerçek hak sahibi yalnızca Müslümanlardır.
Burak (Ağlama) duvarının mülkiyeti de onlara aittir. Ağlama Duvarının önünde ve duvarın karşısında olan kaldırım da müslümanların mülküdür; çünkü burası İslam hukukunun hükümlerine göre hayır için kullanılması gereken bir vakıftır.”
Ayrıca kararda şu hükümlere de yer verildi: “Yahudilerin getirip duvarın yakınına yerleştirdiği ibadet aletleri ve diğer aletler, hiçbir durumda, Yahudilere duvar veya bitişiğindeki kaldırım üzerinde herhangi bir hak iddiası oluşturmaya etken olamaz veya buna gerekçe gösterilemez.”
Kararda başka hususlar da yer alıyordu. Bunlardan en önemlileri şunlardır: “Koltuk, sembol, minder, sandalye, perde, bariyer ve çadır getirilmesinin yasaklanması ve Yahudilerin duvarın yanında trompet çalmasına izin verilmemesi.”. .
Bu kararın maddeleri 8 Haziran 1931'de yürürlüğe girdi ve İngiliz hükümeti, buranın Müslümanlara ait olduğunu ve tasarruflarını
tanıyan bir beyaz kitap yayınladı.
Hem uluslararası karar hem de Beyaz Kitap, Yahudileri kendi sınırlarına uymaya zorladı ve kısa sürede Yahudilerin duvar meselesine dair sesleri azaldı. Şunu asla unutmayalım; zafer inananlarındır vesselam. Hayırlı cumalar diliyorum. 08 ARALIK 2023 CUMA
